Ieder oudjaar komen we met vrienden samen om het nieuwe jaar te vieren. Het is ondertussen traditie geworden dat iedereen een nieuwjaarsbrief schrijft en voorleest. Dit was mijn brief voor 2011.

Beste vrienden,

Na lang beraad heb ik besloten om het kort te houden. Ik vond 2010 op persoonlijk vlak geen slecht jaar al heb ik mijn twijfels over wat het jaar voor onze samenleving heeft betekent. Maar dit zal mij niet weerhouden om u een gelukkig en creatief 2011 toe te wensen.

Dank u wel.

PS: Voor de NVA kiezers onder ons, neen met PS bedoel ik niet Parti Socialiste, maar post scriptum en dat moet jullie toch wel zeer fijn in het rechteroor klinken. Kijk beste vrienden ik wil toch nog iets kwijt. Eigenlijk 2 ietsen. Eerst mijn commentaar op de hype van 2010 en dan een heuse voorspelling voor 2011.

1. De hype van het jaar 2010

Een hype hoeft niet negatief te zijn. Zo heeft ‘Start To Run’ er voor gezorgd mij te laten doen waar mijn turnleraars alleen maar van konden dromen. Straks doe ik ook nog mee met de trend van 2010. Welke trend? Die van ‘koken-eten’ spelen natuurlijk!

Ach, beste vrienden, koken is hot, koken is in, koken is het nieuwe breien. Begrijp me niet verkeerd want ik kijk met veel plezier naar Mijn restaurant, Komen eten of andere kookprogramma’s. Maar ik probeer wel niet in ieder gesprek de woorden “cuisson, zuurtegraad, krokantje, crumble of green egg” er tussen te gooien. Of ik neem geen zinnen in de mond zoals “de cuisson was toch niet zoals het moest”, of “ja ik vond het toch ietwat ... nee ... ja” of “voor mij mocht dat ... eigenlijk ... is het ... ja eigenlijk wel ja! ... allee ja, dat vind ik toch”. Want die nieuwe keukenexperten maken dus hun zin niet af hé! Die flappen er een paar woorden uit, zorgen voor enkele pauzes gepaard gaande met enkele bizarre handgebaren en kijken naar je met een gezicht vol voldoening. Bizar is ook de zin “Ik heb vandaag culinair gegeten”. Wacht eens even, ... , is eten niet altijd culinair? Kijk, in Van Dale staat als verklaring “wat de kookkunst betreft”. Dus alle kookkunst, hoe goed of slecht ook, is culinair. Als ik een ei kook en ik eet dat op, heb ik ook culinair gegeten. Trouwens wat dat ei koken betreft. Vroeger kon je nog met gepaste ironische trots zeggen: “Ik? Ach, ik kan nog geen ei koken!”. Gegarandeerd succes en algemene hilariteit was het gevolg. Maar owee als je deze boude stelling heden ten dage herhaalt. Ogen vol culinaire schande boren je de grond in en terstond wordt er een plaatje boven gehaald om je een dikke nul te geven. “Hoe zeer 2009 is hij wel”. “Ha, de loser!” Trouwens wat dat plaatje met punten geven betreft. Is het je ook al opgevallen dat al die mensen bij het onvolprezen ‘Komen Eten’ altijd iets diks geven? Altijd is het van “voor het eten geef ik een dikke 6” of “voor de gastvrouw geef ik een dikke 7”. Kijk, ..., de spelregels zitten zo ineen dat je geen halvekes kunt geven. Ge kunt kiezen tussen gehele getallen van 0 tot en met 10. Dus in plaats van een dikke 7 geeft dan gewoon een 8 verdorie! Maar bon, ik ben aan het afdwalen. Ik ben trouwens al blij dat ik gedurende gans dit exposé nog altijd niet de woorden “ik heb zoiets van” gebruikt heb.

2. Mijn voorspelling voor 2011

In maart gaan we met ons allen terug naar de stembus voor nieuwe verkiezingen. Alleen God weet of deze profetische woorden waarheid bevatten en waarschijnlijk weet God ook de uitslag al. Daarom Lieve Heer bespaar ons deze lijdensweg. Ik stel voor Bart De Wever de Kluisberg te laten beklimmen zodat hij met u kan spreken (liefst in het Latijn natuurlijk). Om dan af te dalen met de verkiezingsuitslag op, twee met de vinger Gods ‘getouchtte’, iPad tabletten.

Maar beste vrienden bereidt u dus maar al voor. Het probleem is voorbereiden op wie? Want op wie zullen we deze keer stemmen? Ik weet het echt niet meer maar heb een lijstje gemaakt met wat voor mij een politieker, die mijn stem wil, moet zijn. Hij of zij:

zal geen opvolger zijn want ik kan daar toch niet voor stemmen en hij/zij zal dan ook ijveren voor het afschaffen van het opvolgerssysteem
zal zetelen in het parlement waarvoor hij verkozen is
zal een aanwezigheidspercentage in het parlement hebben van minstens 90% en deze percentages zullen online te raadplegen zijn
zal zijn rechtse ogen niet sluiten voor discriminatie maar hij zal dat doen door zijn linkse ogen evenmin te sluiten voor samenlevingsproblemen.
zal geen opzegvergoeding krijgen als hij het parlement verlaat tenzij hij geen andere job of andere mandaten heeft
zal nog altijd verplicht zijn mandaten bekend maken maar zal geen loon krijgen zolang hij dat niet doet
zal werk maken van het afschaffen van de Senaat
zal de verkiezingen opnieuw laten samenvallen
zal “wat we zelf doen doen we beter” niet vervangen door “wat we zelf zouden willen doen, zouden we beter doen maar, dat kan niet, dus doe ik slecht wat we wel al zelf kunnen doen”
zal niet ijveren voor de organisatie van wat voor WK dan ooit behalve het WK Moddercatch voor vrouwen
zal niet enkel Twitteren als er verkiezingen zijn
zal ijveren voor een verbod op teensletsen.

En, misschien nog het belangrijkste, hij/zij zal mij tegenspreken en mij van het tegendeel overtuigen als hij het niet met mij eens is. Hij zal dit kunnen doen via media die:

ruimte laat voor duiding en discussie en niet alles probeert te brengen in 5 minuten.
zich niet focust op oneliners
stopt met het onmiddellijk zoeken naar schuldigen maar de tijd neemt om de dingen te verklaren
stopt met de winnaar van tv-quizjes als hoofdpunt van het nieuws te serveren
nooit meer een teenslets in beeld brengt.

Als dank zal deze media bekeken en gelezen worden door een burger die:

kritisch is voor zichzelf
bewust is van het feit dat hij leeft en dat anderen dat ook doen
niet zaagt over de files, hij moet maar de trein nemen
niet zaagt over treinvertragingen hij moet maar de auto nemen
wacht, hier klopt iets niet, bon ...
als hij dan de trein neemt zal hij eerst de mensen laten afstappen voor zelf op te stappen
meer aandacht zal hebben voor transcendente emotionaliteit (dit voeg ik gewoon toe om wat geleerder te klinken)
nooit nog teensletsen zal dragen.

Maar goed, ondertussen heb ik zoiets van, dit jaar heb ik wel weer een computer bijgekocht en de liefde van mijn leven is gelukkig nog altijd dezelfde waardoor er veel in huis is om van te houden. Al kan een iPad er nog wel bij en geef ik mezelf een dikke 7.